Aðýt / (Þükrü KURGAN)

AÐIT

"Tanrý'yý düþündü de kendisi gibi yüce
Türk, göðe Tanrý dedi seni görmeden önce
Yeryüzünde bu adý yalnýz daðlara verdi."

Göçen bir ordu deðil, bir milletin baþbuðu,
Bu millet Türk milleti, gökten alýndý tuðu!
Suçunu gizlemesin kýzýl günahkâr doðu.

Iþýklar yanmaz ola; gün, ay yasa bata Türk,
Ey tanrý milletinin en büyüðü Atatürk!.

Ne tat kaldý acunun baharýnda, güzünde;
Ne heybet var gökünde, ne ýþýk gündüzünde,
En büyük gücü sendin Tanrý'nýn yer yüzünde,

Daðlar, taþlar aðlaya; gün, ay yasa mata Türk
Ey tanrý milletinin en büyüðü Atatürk!.

Destanýný haykýrdým bu yurda âþýk diye,
Dünya Türk'e, Türk ona acýsýn yazýk diye,
Tanrý kýskandý seni, kendinden ýþýk diye.

Gözler yoluna dala; gün ay yasa bata Türk,
Ey tanrý milletinin en büyüðü Atatürk!.

Ne doðudan sel gibi kopan Atillâ, Cengiz,
Sana eþ olamadý ne yel, ne dað, ne deniz,
Bunak din büyükleri!. Nerede mahþeriniz?

Yedi kat gök yýkýla, gün, ay yasa bata Türk,
Ölüm olam kavuþam sana nola Atatürk!.

Þükrü KURGAN